Toch, vanaf de koop stond een ding voor me vast: als ik als arme archeoloog dan echt ging investeren in het idiote bedrag van 50 euro per maand wegenbelasting, een verbruik van 1 op 12 en onbekende maar waarschijnlijk torenhoge verwachtte jaarlijkse onderhoud- en APK kosten, dan moest dit meer worden dan gewoon de volgende auto in de lijst. Dit was tenslotte erfgoed (!?) en erfgoed vraagt als altijd om weloverwogen keuzes en bovenal om respect! Tot dat moment had ik de motorkap van mijn vorige auto's hooguit één keer open gedaan en daarna snel weer dicht, maar als ik dit 'ding' echt wilde rijden, dan moest ik onvermijdelijk veel zelf gaan doen wat reparaties en onderhoud betreft. Een gedachte die me als complete autoleek zowel met enthousiasme als huiver vervulde...en beide zeer terecht zoals al snel zou blijken.
Maar naast de keuzes over eigen onderhoud zou nog iets anders centraal moeten staan. Als erfgoedwerker in de archeologie begaf ik me met deze aankoop op het totaal onbekende terrein van het mobiel erfgoed. De keuze voor deze auto zou alleen waardevol zijn als het de start werd van een onderzoek naar de betekenis van mobiel erfgoed in mijn eigen leven en het leven van de mensen om me heen. Welke boodschappen en schatten liggen er verborgen in het rijden van een 20 jaar oud benzineslurpend gevaarte? Welkom bij het verhaal van zomaar een Saab 900.
