 |
| In de berm met hulp van een attente Golf oldtimer bezitter |
Een huwelijk met een voertuig, kent net als een huwelijk tussen mensen zijn pieken en dalen. Soms gaat het weken, nee maanden goed, je rijdt en alles is rustig, een heerlijke samenwerking. Je accepteert kleine ongemakken, ten voordele van het grote geheel. En dan ineens komt er een kink in de kabel. Je denkt aanvankelijk nog dat het meevalt en BAM dan dan komt in een dag alles tegelijk.
Op weg naar de garage om de stuurinrichting toch nog een keer professioneel na te laten kijken - de kleine ergernis was te groot geworden om te negeren, er moest over gepraat worden - breekt nog onderweg de hendel van het knipperlicht af. Nu staan we al voor minstens twee gesprekken en reparaties, terwijl ik toch echt maar 300 meter van de garage woon.... "Moet dat nou...?" Bij de ABC in Wageningen weigert mevrouw daarna zonder uitleg over haar beweegredenen ineens 100% om te starten. "Gek, dat doet ze anders nooit", probeer ik nog bij de skeptisch kijkende monteur, die na 2 minuten ook zijn andere wenkbrauw optrekt als ook het vermogen van de oude accu er na twee startpogingen al de brui aan geeft.
De aangesleepte starthulp heeft geen effect. Er is iets anders mis, ze wil niet lopen. Met pijn en moeite krijgt de monteur haar uiteindelijk toch weer aan de praat, maar zonder het probleem te vinden. Ook het euvel met het stuurhuis wordt niet verholpen en ik keer met gedaald vertrouwen huiswaards. De volgende dag haal ik mijn (menselijke) vriendin op bij het station en bokt de motor onderweg naar huis één keer. ..Schrikken, "WTF was dat?" De volgende dag echter, het vertrouwen was al pover, komt ze bij een testritje volledig tot stilstand op het fietspad aan de Marijkeweg op een onhandige plek.En dan sta je stil...het is duidelijk echt mis. Even paniek, hoe krijg ik haar hier nu weer weg, maar een een attente oldtimer Golfbezitter helpt gelukkig mee haar in de berm te duwen.
 |
| Carl heeft altijd een bobine bij zich (en een reflecterende jas). |
's Avonds komt Carl -
ik-heb-altijd-een-bobine-bij-me- Verboom even kijken. Er blijkt geen levensvonk meer in het systeem te ontdekken. Mevrouw 900 is hersendood en wordt met een sleepje van Carl weer voor de deur gezet. Een lang, ongetwijfeld frustrerend maar hopelijk ook leuk zoekproces kan worden voorbereid. Het
SAAB-forum wordt ingeschakeld, contacten gebeld en gesmst, de computer-uitlees-tool van zolder gehaald, meditatie kussens en de Haynes klaargelegd...wierookje aan en nu maar wachten op dieper inzicht...
<>
Wat ook lang stil bleef was deze blog. Acht maanden lang was er geen update, maar bepaald niet niet omdat er niks te vertellen viel. Ander werk had echter even voorrang. Dit jaar pik ik de boel weer op. Dat moet ook wel, want de teller stat op 486.000 km. Dit wordt het jaar van de 5 ton!
...tenminste als het lukt om mevrouw hier voor de deur weer tot leven te wekken....
